KLS-lezing ds. C. Sonnevelt | Leerkracht zijn vraagt geen roeping, maar wel gebed

Leerkracht, roeping of beroep? Over deze vraag sprak ds. C. Sonnevelt tijdens de najaarsvergadering op van KLS op 4 november. We delen graag het interview met de predikant van het Reformatorisch Dagblad.

Voor het beroep van leerkracht is geen aparte roeping nodig. Tegelijkertijd moet een docent zich wel realiseren dat hij niet enkel een vak geeft, maar werkt met „levend materiaal.”

Dat vraagt van iedere leerkracht een leven bij Gods Woord, is de overtuiging van ds. C. Sonnevelt. De predikant van de gereformeerde gemeente in Alblasserdam spreekt deze vrijdagavond op de najaarsvergadering van de Kontaktvereniging voor Leerkrachten en Studenten (KLS) over het thema: ”Leerkracht, roeping of beroep?”

Roeping of beroep: wat is het vak van leerkracht volgens u?

„Roeping of beroep kunnen een tegenstelling lijken. En inderdaad, beroep klinkt nogal zakelijk als het over onderwijsgeven gaat. Daarom zijn we vaak geneigd om te zeggen: leerkracht zijn is een roeping. Maar daarmee moeten we voorzichtig zijn. Een vrachtwagenchauffeur, timmerman, verpleegkundige of kantoormedewerker heeft evengoed een goddelijk beroep. Roeping klinkt mooi, maar we moeten daarin nuchter blijven.Wel is het het beroep van docent extra gewichtvol en verantwoordelijk; meer dan bij sommige andere beroepen het geval is.”

Hoe bedoelt u dat?

„Een docent werkt met ‘levend materiaal’: met mensen die aan het begin van hun leven staan en in een kwetsbare en cruciale fase zitten. En wat vooral moet wegen: een leerkracht werkt met jongeren die een ziel hebben voor de eeuwigheid. Een docent kan een waardevolle bijdrage leveren aan hun vorming, maar hij kan ook iets stukmaken in die levens. Dat geeft extra gewicht aan het beroep.”

Wat vraagt dat van een christelijke leerkracht?

„Een innerlijke gedrevenheid is van belang. Hij kan dit werk enkel biddend beginnen en biddend blijven doen. Natuurlijk moet een leerkracht goed onderwijs geven en belangstelling hebben voor zijn leerlingen. Maar het specifieke van een christelijke leerkracht is dat hij betrokken is op Gods Woord en op de ziel van de kinderen. Als het goed is, verlangt hij een middel te zijn in de hand van de Heilige Geest om de kinderen tot Christus te leiden.”

En komt veel op jongeren af. Hoe kan een leerkracht een identificatiefiguur voor hen zijn in praktijk van alledag?

„Hij moet zeker niet aldoor gaan preken tegen de leerlingen. Hij moet ook niet proberen om bij de kinderen in het gevlei te komen. Jonge mensen voelen haarscherp aan of iemand integer is. Oprechtheid en trouw zijn belangrijker dan volmaaktheid. Op een school vlakbij het Canadese Lethbridge –waar ik als predikant heb gestaan–, was een docent die soms erg uit zijn slof kon schieten als het hem in de klas te machtig werd. Maar als dat gebeurde, kon hij ’s avond niet slapen. De volgende dag vroeg hij vergeving aan zijn leerlingen. Dat dwong respect af. Hij dacht klein van zichzelf en in zijn gebed was altijd te horen wat belangrijk voor hem was. Zulke leerkrachten vergeten kinderen hun hele leven niet.”

Het lerarentekort stijgt, ook op reformatorische scholen. Moeten meer jongeren en volwassenen verantwoordelijkheid nemen en zich als leerkracht aanmelden?

„Het tekort aan onderwijsgevenden is inderdaad nijpend. Ik heb deze week in de dankdagdienst daarom gebeden of jonge mensen hun roeping mogen zien in het onderwijs. Waar anders kun je zo direct voor jongeren van betekenis zijn?

Tegelijk moeten we wel nuchter zijn. Als je alleen leraar wordt omdat je je verantwoordelijk voelt, kun je er beter niet aan beginnen. Betrokkenheid op het vak, op jongeren en op Gods Woord zijn wat mij betreft randvoorwaarden voor dit vak.”

Ds. C. Sonnevelt is predikant van de gereformeerde gemeente in Alblasserdam en sprak tijdens najaarsvergadering van Kontaktvereniging voor Leerkrachten en Studenten (KLS).

Bron: Reformatorisch Dagblad (4 nov 2022)