Laat de kinderkens tot Mij komen

In de eerste helft van de vorige eeuw was ds. G.H. Kersten een voorvechter van het stichten van scholen. Het boekje ‘Van jongs af aan geleerd’ getuigt van wat hem dreef: niet eigen ambitie, maar de dure plicht dat kinderzielen onderwijs krijgen op grond van de Bijbel en de belijdenis. Niet iedereen kon meteen met de inspanningen van ds. Kersten meekomen, zoals zijn medebroeder Fraanje.

Dominee J. Fraanje is geboren in 1878 en op 3 september 1949 overleden, nu 75 jaar geleden. Hij was tegen en niet zomaar tegen. Maar God heeft hem overwonnen en ingewonnen, waardoor hij een hartelijk voorstander van en bidder voor het christelijk onderwijs werd. Bij de opening van de school in Barneveld, in 1932 – wat nu twee scholen zijn, vernoemd naar ds. J. Fraanje – heeft hij dit aan alle aanwezigen laten weten. Tegelijk benadrukte hij het voorrecht en de verantwoordelijkheid van opvoeders en onderwijzers. Graag delen we een fragment uit deze openingstoespraak.

De weg van de middelen

“Het is voor mij een dure plicht en roeping geworden om uit te zien naar een school waarin onze jeugd onderwezen zal worden naar de eisen van Gods Woord. Het heeft God behaagd mij, diep onwaardige, eens te laten inblikken in de schuld van mijn hart, huis, land en volk en mij daarmee op de juiste plaats te doen komen. Ik heb zó lang weerstand geboden tegen het middellijke leven als er maar één kon zijn. Daar is God getuige van. Maar in de binnenkamer moest ik het God gewonnen geven en daar ben ik het met God eens geworden. Hij zei: Laat de kinderkens tot Mij komen, en verhindert hen niet; want derzulken is het koninkrijk Gods.

Let wel: de kinderen werden niet in Jezus, niet van Jezus, maar naar Jezus gebracht. O, die heilige kunst te leren om onze verdoemelijke kinderen niet naar de wereld, niet naar de zonde en ook niet naar een jolig christendom te brengen, maar in de weg van de middelen náár Jezus.”

Op de rechte plek

“Mochten wij eens allen samen bij aanvang en voortgang verwaardigd worden om onder Gods recht te vallen: Ik zal des Heeren gramschap dragen. Dan heeft een ander het niet gedaan, dan heb ík het gedaan. Ik wens mijn medemens dat kostelijke plekje toe. Met God kunt u overal zijn, met God kunt u zijn in nood en dood, want ‘God, Die helpt in nood, is in Sion groot’.

Ik wens jong en oud om met de schuld van land en volk op de rechte plek te komen, niet uit een wettisch, maar uit een evangelisch beginsel: waarachtig verootmoedigd, heilig beschaamd. God kan geen gemeenschap hebben met de zonde, maar God oefent wel gemeenschap met de zondaar in Christus.”

Gezegende gunst

“Hoofd van de school, onderwijzers en onderwijzeressen, de Heere geve u die genade om de enige en de Drie-enige God te erkennen; om onze kinderen te onderwijzen dat zij niet wedergeboren zijn, maar wedergeboren moeten worden.

De Heere geve land en volk, gemeente en kerk ook dat grote recept om de gezegende gunst van God weg te dragen. Dat is mijn wens en bede, opdat de Drie-enige Verbonds-Jehova verheerlijkt mag worden in de luister van het bloed van Christus, naar de grootheid van Zijn vrije genade en eeuwige liefde.”

A.R. (Arno) Bronkhorst MME

Bestuurder

Stel een vraag